Endüstriyel Dağcı Olur musunuz?
‘ENDÜSTRİYEL DAĞCI’ OLUR MUSUNUZ?
Dağcılık cesaret isteyen bir hobi. Ama bu hobiden bir de para kazanan ‘endüstriyel dağcılar’ var.
Dağcılık riskli, adrenalini bol, ziyadesiyle zorlu bir hobi. Ama bu hobiyi meslek olarak seçen, endüstriyel dağcılıkla bunu bir iş haline getirenler de var. Bu isimlerden biri de Serkan Kaya. Kaya’nın asıl mesleği ile endüstriyel dağcılık, bir noktada paralellik taşıyor aslında. Çünkü Kaya, doğa sporlarına uygun çantalar imal ediyor. Ama esas gelir kaynağı, endüstriyel dağcılık... Türkiye Dağcılık Federasyonu’ndan eğitimli, AKUT üyesi Kaya, 1993 yılından beri dağcılık yapıyor. “Tırmanış ve ip tekniklerine yatkınlığım hep vardı” diyen Kaya, endüstriyel dağcılık kariyerine başlayışını ise şöyle anlatıyor: “Vincin ulaşamadığı noktalara gidip gidemeyeceğimi sordular, ben de yapabileceğime inandım ve kariyerim böylece başladı. Kaya’nın ilk çalışması, Kadıköy’de rıhtımda yer alan gezi balonu olmuş ve bu balonun çelik halatlarının takılması işini üstlenmiş. Bu işi yaptıkları firmadan gelen farklı teklifleri de değerlendirdiklerini söyleyen Kaya, “Haliç’teki vinçleri biz boyadık. Marmara Bölgesi’nin muhtelif yerlerinde bulunan rüzgar tribünlerinde de çalışmalarımız oldu. 55 metre yüksekliğindeki bir tribünde oluşan yağ sızıntısı sonrası, direği temizleme işini biz gerçekleştirdik” diyor. Kaya’nın son çalışmalarından biri de Kanyon Alışveriş Merkezi’ndeki yılbaşı süslerinin yerleştirilmesi olmuş.
“HER DAĞCI YAPAMAZ!”
Şu anda 2-3 proje üzerinde çalışmalarını sürdürdüklerini belirten Kaya, her projede en az 2 kişi çalıştıklarını ifade ediyor. “Yukarıda bana bir şey olursa, yanıma gelebilecek yeterlilikte birinin olması şart” diyen Kaya, sözlerine şöyle devam ediyor: “Kanyon Alışveriş Merkezi’ndeki çalışmada 6 kişiydik. Ekibi ihtiyaca göre genişletip küçültebiliyoruz. Yükseklerde bizim yaptığımız işleri yapmak insanları korkutuyor. Ama tekniklere hakim olunca bu işi yapmak, İstanbul’da araba kullanmaktan çok daha güvenli.”
Peki her dağcı bu işi yapabilir mi? Kaya’ya göre, kendisi gibi bu işle ilgilenen insan sayısı 15-20’yi geçmez. Çünkü her tırmanıcının bu işi yapması oldukça zor. “İşe sabah başlıyorsunuz, akşam güneş batınca bırakıyorsunuz. Bu, bir hobiden çok öte” yorumunu yapan Kaya, hatırlatıyor: “Bu işin eğitimini alabileceğiniz bir yer yok. 15-20 günde bizim yaptığımız düğümleri, dağcılığın temellerini öğrenebilirsiniz. Ama endüstriyel dağcılık bundan bir adım ötesi.” Endüstriyel dağcılığın özünde, firmaların teknik departmanlarının yapamadığı işleri üstlenmek yatıyor. Kaya, sadece büyük binalarda değil, rüzgar santrali ve barajlarda da çalışmalar yaptıklarını ifade ediyor.
İnfomag Dergisi
Aralık 2006
Handan AYBARS
